W oczekiwaniu na wyrównanie

Ekwiwalent – minęło 30 miesięcy – tysiące policjantów nadal czeka na wypłatę wyrównania

Zaniepokojeni kilkunastoma wyrokami wojewódzkich sądów administracyjnych odrzucającymi skargi policjantów w sprawie wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r. oraz postanowieniem WSA w Białymstoku o zawieszeniu postępowania, ze względu na skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego pytania prawnego „Czy art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1610) w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie przepisu art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. do spraw dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy wszczętych po dniu 6 listopada 2018 r. w odniesieniu do policjantów zwolnionych ze służby przed dniem 6 listopada 2018r. jest zgodny z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 190 ust. 1, 3 i 4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r.;”

Informowaliśmy o tym na naszej stronie internetowej:

https://www.seirp.pl/wsa-w-bialymstoku-wystepuje-do-tk-z-pytaniem-prawnym-ws_-wyrownania-ekwiwalentu, (link do Postanowienia WSA w Białymstoku z 21.01.2021r.:

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/69A1D1435D , oceniliśmy być może zbyt pochopnie, że doszło do rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Organy Policji kierując się przepisami specustawy z dnia 14 sierpnia 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 1610), które weszły w życie od dnia 1 października 2020 roku, masowo odmawiały /i nadal to robią/ wypłaty wyrównania ekwiwalentu za urlopy do których prawo powstało przed 6 listopada 2018 roku. Dotyczy to także osób zwolnionych po 6 listopada 2018r. w stosunku do uprawnień urlopowych nabytych przed tą datą.

 W związku z powyższym w dniu 15 stycznia 2021 roku, chcąc przyśpieszyć procedury i zakończyć wydawanie tych absurdalnych decyzji, wystąpiliśmy do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem postulującym, skierowanie do NSA wniosku o rozstrzygnięcie następującego zagadnienia prawnego: „Czy art. 9 ust. 1 ustawy o wsparciu służb mundurowych w zw. z art. 115a ustawy o Policji należy wykładać w ten sposób, że ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r. ustala się w wysokości wynagrodzenia funkcjonariusza za jeden dzień roboczy na dzień zwolnienia ze służby, czy też w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.”. Więcej informacji tutaj: https://www.seirp.pl/ekwiwalent-%E2%80%93-walka-o-prawo-i-sprawiedliwosc1

W bezpośrednich kontaktach z pracownikami Biura Rzecznika Praw Obywatelskich dowiedzieliśmy się, że nasz wniosek w sprawie wystąpienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego o wywołanie opinii NSA dot. rozbieżnego orzecznictwa sądów administracyjnych w kwestii wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, policjantom zwolnionym w latach 2001-2019 nie zostanie uwzględniony, ze względu na to, że Biuro RPO tylko częściowo podziela naszą argumentację w tej sprawie.

W związku ze stanowiskiem Biura Rzecznika Praw Obywatelskich Prezes ZG SEiRP – Antoni Duda w dniu 19 marca 2021 roku skierował do Prezesa NSA – prof. dr hab. Marka Zirk-Sadowskiego wniosek o wystąpienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego o podjęcie uchwały w trybie zgodnym z art. 264 § 2 p.p.s.a. w związku z art. 15 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w sprawie wypłaty przez organy Policji ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy byłych funkcjonariuszy policji w kontekście realizacji uprawnień będących konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15 (Dz. U. z 2018 r., poz. 2102) oraz ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o służbie więziennej oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie 1 października 2020 roku. (treść wystąpienia Prezesa ZG SEiRP z 19.03.2012 do Prezesa NSA)

Bardzo szybko otrzymaliśmy odpowiedź Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego na wystąpienie Prezesa ZG SEiRP o podjęcie przez NSA uchwały w sprawie wypłaty przez organy Policji ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy byłych funkcjonariuszy policji. Profesor Marek Zirk-Sadowski zapewnił nas, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ukształtowało się jednolite stanowisko w poruszonej przez nas sprawie i wskazał, że nie jest dopuszczalne „odniesienie problemu normy prawnej, będącej podstawą ustalenia uprawnień policjanta, wyłącznie do kwestii technicznych związanych z brakiem określenia przez ustawodawcę czynnika odpowiadającego ułamkowej części miesięcznego uposażenia policjanta. Kwestia ta nie została uregulowana przez ustawodawcę po wydaniu wyroku o sygn. akt K 7/15, natomiast sposób obliczania wysokości ekwiwalentu pieniężnego został wskazany w uzasadnieniu powołanego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Pogląd ten został wyrażony również w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z: 29 września 2020 r., sygn. akt  III OSK 664/20; 13 listopada 2020 r., sygn. akt I OSK 173/20; 20 stycznia 2021 r., sygn. akt III OSK 2877/21 i 11 lutego 2021 r., sygn. akt  III OSK 2843/2”.

Analizując drobiazgowo otrzymaną odpowiedź Prezesa NSA, zwłaszcza przywołane wyroki uznaliśmy, że być może nasze wnioski do RPO i Prezesa NSA były zbyt pośpieszne. Wynikły one jednak z faktu, że na przełomie roku sądy administracyjne nie odnosiły się jednoznacznie do regulacji wprowadzonej specustawą, a Sąd w Białymstoku skierował pytanie prawne do Trybunału Konstytucyjnego.

Liczne wyroki, które zostały opublikowane w ostatnich tygodniach zdają się potwierdzać stanowisko Prezesa NSA w tej sprawie.

Jednoznacznie kwestię prawa do wyrównania ekwiwalentu rozstrzyga m. in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 9 marca 2021 roku, sygn. akt II SA/Op 51/21 /

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/323EA991C1 /, który jasno i dobitnie opisuje zaistniałą sytuację wywołaną specustawą. Szczególnie polecamy lekturę tego wyroku, ze względu na to, że w treści uzasadnienia wyroku, WSA w Opolu przedstawił większość argumentów jakich użyliśmy we wnioskach do RPO i Prezesa NSA. Argumentacja uzasadnienia może doskonale służyć do uzupełnienia i wsparcia proponowanych przez nas wzorów zawartych w mapie drogowej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu stwierdził m.in., że stan jaki zaistniał po tym jak TK uznał normy zawarte w art. 115a ustawy o Policji w kształcie obowiązującym w czasie orzekania przez Trybunał za niekonstytucyjne, a ustawodawca lekceważąc wyrok TK wprowadził je do obrotu prawnego w ustawie zmieniającej ustawę o Policji, czyli w sytuacji, kiedy norma prawna w wyniku kontroli konstytucyjności dokonanej przez Trybunał Konstytucyjny została uznana za niekonstytucyjną, a następnie została powtórzona w procesie stanowienia prawa, nie może zostać uznany za zgodny z prawem. Dobitnie podkreślił, że w tak ukształtowanym stanie faktycznym i prawnym sąd w pełni akceptuje uznane w orzecznictwie i doktrynie stanowisko, że w państwie prawa przepis oceniony jako niekonstytucyjny, z którego wyinterpretowano określoną normę prawną, nie może zostać uznany za zgodny z prawem. Podobnie jak nie można uznać za legalne, zgodne z Konstytucją, powtórzenie przez parlament rozwiązania prawnego, już uznanego przez TK za sprzeczny z aktem prawnym wyższego stopnia. Sąd podkreślił, że norma art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej w zakresie w jakim pozbawia funkcjonariuszy, którzy odeszli na emeryturę/rentę po 19 października 2001 r. a przed 6 listopada 2018 r., stoi w sprzeczności z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sygn. akt K 7/15 i nie może być stosowana. Trybunał Konstytucyjny w przytoczonym wyroku wyinterpretował, trafnie, z przepisów art. 66 ust. 2 Konstytucji oraz art. 115a ustawy o Policji normę prawną, zgodnie z którą świadczeniem ekwiwalentnym za przepracowany dzień urlopu jest wynagrodzenie funkcjonariusza za jeden dzień roboczy. Sąd ten krytycznie odniósł się do stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który postanowieniem z dnia 21 stycznia 2021 r., sygn. akt II SA/Bk 866/20, przedstawił Trybunałowi Konstytucyjnemu pytanie prawne. WSA w Opolu stwierdził, że jeżeli regulacja intertemporalna zawarta w art. 9 ust. 1 specustawy wywołała wątpliwości konstytucyjne, to w jego ocenie wystąpiła wtórna niekonstytucyjność prawa, gdyż dokonana przez ustawodawcę, w wyniku wyroku z 30 października 2018 r. Trybunału Konstytucyjnego, zmiana normatywna skutkuje nową niekonstytucyjnością, co można ustalić na podstawie tez wynikających z tego wyroku TK, dotyczącego analogicznego problemu konstytucyjnego. Sąd jednoznacznie skonstatował, że w przypadku przyjęcia w regulacjach ustawowych unormowania odpowiadającego temu, które zostało uznane przez Trybunał Konstytucyjny za niekonstytucyjne, istota problemu, który Trybunał rozstrzygał również pozostaje aktualna, mimo przyjęcia przez ustawodawcę nowych regulacji ustawowych. Komentując uzasadnienie Sądu językiem potocznym, uprawnione jest stwierdzenie, że mamy do czynienia z bezprawiem. Pisaliśmy o tym tutaj: Bezprawie ustawodawcy nie ma znaczenia dla dochodzenia prawa do wyrównania ekwiwalentu

https://www.seirp.pl/bezprawie-ustawodawcy-nie-ma-znaczenia-dla-dochodzenia-prawa-do-wyrownania-ekwiwalentu. Podsumowując uzasadnienie WSA w Opolu stwierdza, że „za zasługujące na pełne zaaprobowanie uznaje stanowisko, że sądy mogą odmówić zastosowania niekonstytucyjnych czy też w inny sposób naruszających obowiązujący porządek prawny norm” i konkluduje: „Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy policji uwzględnią przedstawioną powyżej ocenę prawną, stosownie do art. 153 P.p.s.a., w szczególności mając na względzie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji, stanowiący, że policjant zwalniany ze służy za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz za niewykorzystany czas wolny od służby, przyznany za pracę ponad wymiar, otrzymuje ekwiwalent pieniężny, i dokonają wyliczenia a następnie wypłaty stronie skarżącej części należnego jej ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie art. 115a ustawy o Policji zgodnie z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP…”.

Równie dobitnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w ponad dwudziestu wyrokach zapadłych w marcu 2021 roku. Konkluzję uzasadnienia jednego z tych wyroków którym sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji cytujemy: „Z tych przyczyn Sąd uznał, że decyzje podjęte w niniejszej sprawie przez organy Policji naruszają art. 115a ustawy o Policji w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej poprzez błędną wykładnię normy zrekonstruowanej w oparciu o te przepisy. W szczególności, nie można przyjąć, aby art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej stanowił przeszkodę do zastosowania w stanie faktycznym sprawy art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r., nadanym ustawą nowelizującą. Taka interpretacja wynika z przyjęcia wtórnej, oczywistej niekonstytucyjności normy odczytywanej z omawianych regulacji i nie było podstaw, aby z tego powodu odmawiać skarżącemu prawa do wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop. Stwierdzone przez Sąd naruszenie prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy, powoduje konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 135 p.p.s.a. /…/ Rozpoznając sprawę ponownie organ będzie miał na uwadze przedstawioną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny ocenę prawną, wedle której art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie może stanowić przeszkody do zastosowania w stanie sprawy art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020r.”. Cytowany wyrok o sygn. akt II SA/Ke 99/21, zapadł 17 marca 2021 roku:

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E67EBE177A .

Podobnie WSA w Gdańsku:

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F98DDDA9B8.

Bardzo ciekawe wyroki stwierdzające bezskuteczność czynności w zakresie ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r., zapadły w WSA w Krakowie.

Otóż w przypadku / wyrok sygn. akt II SA/Kr 47/21 z 13 kwietnia 2021 roku – http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/368D83E7E2 / skargi policjanta G. R. na czynność materialno-techniczną Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 26 listopada 2020r. nr […] w sprawie wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy stwierdza bezskuteczność czynności w zakresie ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 roku.

Ekwiwalent pieniężny skarżącego został ustalony i wypłacony w związku ze zwolnieniem z dniem 27 marca 2020 roku ze służby w Policji: w kwocie 23399,52 zł brutto, tj. za 116 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego za okres przed dniem 6 listopada 2018 roku, w kwocie 24206,28, zł brutto, tj. za 84 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego za okres od dnia 6 listopada 2018 roku.

Sąd uznał, że skarga G. R. jest uzasadniona i swój wyrok uzasadnił następująco: „przy stosowaniu art. 115a ustawy o Policji organy Policji dokonując wyliczenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop powinny uwzględnić, że świadczeniem ekwiwalentnym za dzień niewykorzystanego urlopu jest wynagrodzenie nie w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, lecz w wysokości jednego dnia roboczego.

Nadto należy podnieść, że w orzecznictwie nie budzi żadnych wątpliwości, że pozbawienie przez Trybunał Konstytucyjny danej normy prawnej domniemania jej konstytucyjności powoduje wyeliminowanie tej normy od początku jej obowiązywania. Oznacza to usunięcie danej normy prawnej z przepisu, a konkretnie w niniejszej sprawie oznacza, że ułamek 1/30, zaniżający policjantowi wysokość należnego ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, nie istniał. Tym samym należy przyjąć, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15 „przyznał” obywatelowi – policjantowi prawo do wyższego ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o Policji (Dz. U. Nr 100, poz.1084), która wprowadziła niekompatybilność zmiany systemu urlopu 30-dniowego liczonego w dniach kalendarzowych na system 26-dniowy liczony w dniach roboczych z wprowadzeniem do ustawy o Policji art. 115a. Inne stanowisko byłoby sprzeczne z regułami demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej z uwagi na konieczność ochrony innych wartości konstytucyjnych (por. wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. akt II OSK 2311/14). W kontrolowanej sprawie jest to prawo gwarantowane treścią art. 66 ust. 2 Konstytucji, tj. prawo do urlopu i jego ekwiwalentu pieniężnego, które – jak to podkreślał w powołanym wyżej i omawianym wyroku Trybunał Konstytucyjny – mają charakter bezwarunkowy.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organy Policji uwzględnią przedstawioną powyżej ocenę prawną, stosownie do art. 153 p.p.s.a., w szczególności mając na względzie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji (policjant zwalniany ze służby za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz za niewykorzystany czas wolny od służby, przyznany za pracę ponad wymiar, otrzymuje ekwiwalent pieniężny) i dokonają wyliczenia i wypłaty skarżącemu części należnego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop na podstawie art. 115a ustawy o Policji zgodnie z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP (pracownikowi przysługuje prawo do określonych w ustawie dni wolnych od pracy i corocznych płatnych urlopów oraz maksymalnych norm czasu pracy) i stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego wyrażonym w wyroku z 23 lutego 2010 r., sygn. K 1/08 (OTK ZU nr 2/A/2010, poz. 14), zgodnie z którym prawo to gwarantowane jest w art. 66 ust. 2 Konstytucji w sposób bezwarunkowy, a rekompensata pieniężna za niewykorzystany (płatny) urlop stanowi konieczny substytut otrzymywany w miejsce niewykorzystanego urlopu.

Ustawą z dnia 14.08.2020 roku o szczegółowych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o służbie więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 1610) wprowadzono nowelizację art. 115a UoP. Z art. 9 ust. 1 przywołanej ustawy wynika, że art. 115a UoP w brzmieniu znowelizowanym stosuje się do spraw dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy wszczętych i niezakończonych przed dniem 6 listopada 2018 r. oraz do spraw dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy policjantowi zwolnionemu ze służby od dnia 6 listopada 2018 r. Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r. ustala się na zasadach wynikających z przepisów ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r. Przy obliczaniu wysokości ekwiwalentu pieniężnego przysługującego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za rok 2018 określa się proporcję liczby dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego przysługującego przed dniem 6 listopada 2018r. oraz od dnia 6 listopada 2018 r.

Skarżący został zwolniony ze służby w Policji z dniem 27 marca 2020 r. W związku z powyższym ustalony ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres od dnia 6 listopada 2018 roku, który został ustalony w wysokości 1/21 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego jest prawidłowy.

Mając na względzie naruszenie przez organ administracyjny przepisów prawa materialnego – wskazanych wyżej przepisów Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i ustawy o Policji – Sąd na podstawie art. 146 p.p.s.a. stwierdził bezskuteczność czynności w zakresie ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 roku”.

Należy się cieszyć, że sądy nie zaaprobowały tego cwaniactwa legislacyjnego którym wprowadzono w życie regulacje pozostające w jawnej sprzeczności nie tylko z normami konstytucyjnymi ale i ze zdrowym rozsądkiem. Godzi się przypomnieć parę słów komentarza jaki zamieściliśmy w październiku 2020 roku: „Uważamy, że ta kuriozalna regulacja ustawowa nie wpływa na prawo policjantów do uzyskania wyrównania ekwiwalentu na drodze postępowania administracyjnego. Dlatego zachęcamy wszystkich którzy odeszli ze służby przed 6 listopada 2018 roku, a po 19 października 2001 roku o składanie wniosków o wypłatę ekwiwalentu. Droga do uzyskania wypłaty paradoksalnie może okazać się krótsza niż w sytuacji dotychczasowej kiedy to tej regulacji nie było. My w wolne sądy wierzymy i jesteśmy pewni, że kilkudziesięciotysięczna grupa policjantów w stanie spoczynku kiedyś to wyrównanie wyrwie z rąk tych wybitnych specjalistów od prawnego cwaniactwa, ale to jednak może wydłużyć dochodzenie należności o kolejne miesiące. Mimo wszystko musimy upominać się o swoje, bo nikt za nas tego nie zrobi.”. Całość tutaj: Ekwiwalent – stan po wejściu w życie ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych

– https://www.seirp.pl/tekst-najnowszej-informacji-z-28_10_2020-roku

Naczelny Sąd Administracyjny na najbliższe dwa miesiące zaplanował prawie 50 posiedzeń w sprawie skarg kasacyjnych organów Policji złożonych po uchyleniu przez wojewódzkie sądy administracyjne decyzji o odmowie wypłaty ekwiwalentu.

Mamy nadzieję, że kwestie wypłaty wyrównania ekwiwalentu, mimo obstrukcji ustawodawczej i związanych z nią nieuprawnionych decyzji organów policji, wchodzą na ostatnią prostą, dlatego wszystkich którzy tego nie zrobili zachęcamy do składania wniosków.