XX. Ekwiwalent – 6 lat czekania. Rolowanie wyrolowanych

Minęło ponad 6 lat od złożenia przeze mnie wniosku o wypłatę wyrównania ekwiwalentu – tekst wniosku pod postanowieniem. Postanowienie to czwarte rozstrzygnięcie sądu administracyjnego w tej samej sprawie. Biorąc pod uwagę, że uprawnienie do uzyskania wypłaty wyrównania ekwiwalentu dotyczy ponad 70 tysięcy emerytowanych policjantów, to takich orzeczeń sądy administracyjne mogły wydać nawet ponad dwieście tysięcy. Sądy administracyjne orzekają w składach trzyosobowych. Gdyby lekko licząc przyjąć, że jedno posiedzenie sądu to koszt tysiąca złotych, to wydaliśmy na nie odpowiedzialne zabawy polityków 200 mln złotych. To kwota porównywalna do kwoty roszczeń.

III OSK 3396/23 – Postanowienie

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/EE349779E6

Data orzeczenia: 2024-12-11  Data wpływu 2023-12-20

Sąd: Naczelny Sąd Administracyjny

Sędziowie: Tamara Dziełakowska /przewodniczący sprawozdawca/

Symbol z opisem: 6192 Funkcjonariusze Policji

Hasła tematyczne: Umorzenie postępowania

Sygn. powiązane: II SA/Wa 802/21

Skarżony organ: Komendant Policji

Treść wyniku: Umorzono postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym

Powołane przepisy:  Dz.U. 2023 nr 0 poz 1634; art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 i art. 193; Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2023 r. sygn. akt II SA/Wa 802/21 w sprawie ze skargi J.G. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 28 grudnia 2020 r. nr 311/E/SWA/BF/2020 w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop postanawia: 1. umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, 2. zwrócić Komendantowi Głównemu Policji ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 września 2023 r. sygn. akt II SA/Wa 802/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję, na podstawie której odmówiono J.G. wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł organ. Pismem z dnia 25 listopada 2024 r. organ cofnął skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Strona, która wniosła skargę, może ją na podstawie art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm., dalej: P.p.s.a.) cofnąć. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania (art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). W myśl art. 193 P.p.s.a. jeżeli nie ma szczególnych przepisów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym.

W rozpoznawanej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które uzasadniałyby uznanie cofnięcia skargi kasacyjnej za niedopuszczalne, wobec czego należało uznać powyższą czynność procesową za skuteczną.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 i art. 193 P.p.s.a. umorzył postępowanie kasacyjne. Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a. zwrócił uiszczony wpis sądowy od skargi kasacyjnej.

Ponad 6 lat temu – 23 listopada 2018 roku złożyłem wniosek o treści:

Wniosek

o wypłacenie wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji

W związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego RP z dnia  30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15, opublikowanym dnia 6 listopada 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2102), wnoszę o spowodowanie ponownego przeprowadzenia czynności materialno-technicznej  polegającej na prawidłowym naliczeniu świadczenia w postaci ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, zgodnie z sentencją przywołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego i obowiązującymi normami prawa oraz zarządzenie wypłaty należnej mi kwoty świadczenia stanowiącego różnicę pomiędzy kwotą należną, a wypłaconą faktycznie na podstawie niekonstytucyjnej normy ustawy o Policji, z uwzględnieniem należnych odsetek.

Uzasadnienie

Ze służby w Policji zostałem zwolniony z dniem 10 styczni 2011 roku. W związku ze zwolnieniem ze służby otrzymałem wyliczony na podstawie art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o Policji, ustawy o działalności ubezpieczeniowej, ustawy – Prawo bankowe, ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną  (Dz. U. Nr 100 poz. 1084), ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy w łącznej liczbie … dni. Wysokość należnego mi ekwiwalentu ustalono w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym radcy w Gabinecie Komendanta Głównego Policji.

Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego RP z dnia 30 października 2018 r., sygnatura akt K 7/15 – art. 115a ustawy o Policji, stanowiący podstawę ustalenia i wypłaty mi ww. ekwiwalentu, został uznany za niezgodny z Konstytucją RP. 

W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny RP wskazał, że metoda obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zawarta w ustawie o Policji jest mniej korzystna niż metoda, w której czynnikiem jest liczba 1/22 lub 1/21. W konsekwencji za każdy dzień niewykorzystanego urlopu otrzymałem odpowiednio mniejszy ekwiwalent niż otrzymując takie samo uposażenie zasadnicze funkcjonariusz Służby Więziennej czy żołnierz zawodowy. Biorąc powyższe pod uwagę, jako funkcjonariusz Policji za każdy dzień niewykorzystanego urlopu otrzymałem ok. 73% dziennego uposażenia, czego nie można uznać za pełną rekompensatę należnego mi świadczenia, zwłaszcza że jak wskazuje Trybunał pośrednio zmniejszony został także mój czas należnego wypoczynku, uważam, że wypłacone mi świadczenie nie jest ekwiwalentne do wysokości niewykorzystanego przeze mnie urlopu.

W związku z powyższym proszę  o spowodowanie ponownego naliczenia należnego mi ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, z uwzględnieniem prawidłowego mnożnika i spowodowanie wypłaty świadczenia naliczonego od daty wymagalności wraz z ustawowymi odsetkami na moje konto bankowe:……………………………….. Jednocześnie proszę o potraktowanie mojego wniosku jako deklarację zgody na przetwarzanie moich danych osobowych w pełnym zakresie objętym przedmiotem wniosku.

Podpis

To chyba sukces, ale jakże smutny. To obraz tego do czego doprowadzają nieodpowiedzialni decydenci polityczni przekonani o swojej bezkarności.

Postanowienie kończące /częściowo, bo pozostaje sprawa odsetek/ to czwarte orzeczenie sądu administracyjnego, to ciężka praca kilkunastu sędziów, to setki stron zmarnowanego papieru i godziny mitręgi policjantów i pracowników Policji zajmujących się sprawą.

Trzeba to przemnożyć przez dziesiątki tysięcy, bo jak wynika z odpowiedzi na interpelację nr 31856 w sprawie realizacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego zasad obliczania ekwiwalentu za urlop funkcjonariuszy Policji, na którą odpowiadał minister spraw wewnętrznych i administracji Mariusz Kamiński, cytuję: „W okresie od dnia 1 stycznia 2001 roku do dnia 30 września 2019 roku na emeryturę przeszło łącznie 71 344 policjantów”. Źródło: https://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=BHXHHW&view=6 

Jest mi smutno, bo znając życie przewidziałem, to co się wydarzyło. To profetyczne myślenie znalazło swój wyraz w wystąpieniu do Komendanta Głównego Policji, które złożyliśmy 17 grudnia 2018 roku. 

Cytuję ostatni akapit naszego wystąpienia: „W świetle powyższego, za całkowicie błędną uważamy praktykę odsyłającą wnioskodawców do sądu cywilnego, a także inne równie wymyślne dezinformacje. O braku racjonalności takich wskazówek, udzielanych w dodatku przez osoby nieuprawnione, może świadczyć chociażby koszt kilkudziesięciu tysięcy procesów, zarówno dla Policji jak i zwolnionych policjantów, który mógłby przekroczyć kwotę rzeczywistych zobowiązań. Zwłoka w realizacji tego roszczenia wpłynie również niekorzystnie na kumulację prawa do należnych odsetek ustawowych.

Niezrozumiałe wydają się również pisma wskazujące na przedawnienie roszczenia które w tym przypadku nie występuje. Jasno do tej kwestii odniósł się m. in. Sąd Najwyższy, stwierdzając, że roszczenie staje się wymagalne wówczas, kiedy wierzyciel może skutecznie żądać od dłużnika zadośćuczynienia jego roszczeniu (tak wyr. SN z dnia 12 lutego 1991 r., IIICRN 500/90, OSN 1992, nr 7-8, poz. 137).

Żartobliwie mówiąc, analiza nadsyłanych odpowiedzi wskazuje na obowiązywanie w Polsce różnych porządków prawnych zależnych od położenia geograficznego województwa i poziomu znajomości procedur administracyjnych przez aparat pomocniczy organów Policji i samych piastunów tych organów. Biorąc rzecz na poważnie, wydaje się że nie powinno być takich problemów, gdyż mamy jeden kodeks postępowania administracyjnego i ugruntowaną wiedzę o tym, że sprawy ze stosunku służbowego, a z taką niewątpliwie mamy do czynienia, mają charakter administracyjno-prawny. Podsumowując należy stwierdzić że w przypadku uznania roszczenia, naliczenia i wypłaty wyrównania ekwiwalentu mamy do czynienia z prostą czynnością materialno-techniczną, natomiast w przypadku odmowy /do której w tych przypadkach nie ma podstaw/ – niezbędne jest wydanie decyzji odmownej która otworzy drogę do instancyjnej skargi administracyjnej i umożliwi kontrolę sądu administracyjnego.

Panie Komendancie liczba napływających skarg w tej sprawie rośnie lawinowo, stąd nasza prośba o pilne uregulowanie tej kwestii w sposób zgodny z prawem i z korzyścią dla wszystkich podmiotów zainteresowanych wypłatą wyrównania ekwiwalentu, w tym dla samej Policji, która realizując wnioski niezwłocznie może zaoszczędzić na należnych wnioskodawcom odsetkach”.

Pełny tekst wystąpienia

Na zakończenie ciśnie się apel: Dość rolowania już raz wyrolowanych.

Jan Gaładyk, Biuro ZG SEiRP